heretical.com
| Sentences published in The Diary of Anne Frank, English edition, translated afresh | The original text according to the Critical Edition, 1989 |
|---|---|
|
Saturday, 3 October 1942 Dear Kitty, Yesterday there was another row. Mother played up terribly and told Daddy just what she thought of me. She began to cry awfully, naturally I did too and I had such an appaling headache. I finally told Daddy, that I’m much fonder of him than mother, to which he replied that I’d get over that, but I don’t believe it. I have to simply force myself to stay calm with her. Daddy wishes that I, if mother doesn’t feel well or has a headache, would sometimes offer to help her, but I shan’t. I am working hard at French and am reading La belle Nivernaise. Your Anne. |
3 Oct. 1942. Dearest Marianne, It’s been a few days again since I last wrote, but a lot of really bad things have happened in the meantime. Yesterday they went on at me because I lay on the bed beside Mr. v. Pels. At your age, for shame!, and suchlike expressions. Silly of course. I would never want to sleep with Mr. v. Pels in the general sense of the word I mean of course. This morning Miep told us that last night they were dragging Jews from house after house again in South Amsterdam. Horrible. God knows which of our acquaintances are left. A crippled old woman was sitting on Miep’s doorstep because she couldn’t walk and so the scoundrels went to fetch a car, meanwhile the poor person had to wait out in the cold (she wasn’t allowed to go indoors) and there was terrible shooting. You just can’t imagine how awful it all is, I am only so glad that we are here. There was another dust-up yesterday and Mummy kicked up a frightful row, she told Daddy just what she thought of me and had an awful fit of tears so, of course, off I went too, and I’d got such a frightful headache anyway. Finally I told Daddy that I’m much more fond of “him” than Mummy, to which he replied that I’d get over that. But I don’t believe it. I simply can’t stand Mummy, and I have to force myself not to snap at her all the time and to stay calm with her, I could easily slap her face, I don’t know how it is that I have taken such a terrible dislike to her. Daddy said that I should sometimes volunteer to help Mummy, when she doesn’t feel well or has a headache; but I shan’t since I don’t like her and I don’t feel like it. I would certainly do it for Daddy, I noticed that when he was ill. Also it’s easy for me to picture Mummy dying one day, but Daddy dying one day seems inconceivable to me. It may be very mean of me, but that’s how I feel. I hope that Mummy won’t ever read “this” or any of the other things. Peter has something wrong with his foot again, that softy, and it’s easy to see that he is in love. Yesterday I cut out the coupons, that’s quite a nice little job. Peeling potatoes is something else I often do these days, but I dread shelling peas. Today I have to read things in the prayer book, I have no idea why Mummy wants to force me to do that, but I’ll do it to oblige her and above all for Pim. Mummy has just said that if we ever get back home and are allowed to stay, we shall probably take in the Goslar baby, I think that’s terrific; but I don’t think we would ever let go of her again in that case. I have such a lovely book, it’s called “Eva’s youth.” The Eva in it thought that children grow like apples on a tree and that the stork plucks them off when they are ripe and carries them to their mothers. But her girl friend’s cat had kittens and they came out of the cat, then she thought that the cat lays eggs like a chicken, and then goes and sits on the brood, and that mothers who are having a baby go upstairs a few days earlier, lay an egg and sit on it, when the baby comes the mothers are still a bit weak from all the squatting. Eva wanted to have a baby too and so she took a woolen shawl, laid it on the ground so that the egg could drop into it and then squatted down and began to push. She tried clucking but no egg came out. In the end after all that long squatting something did come out of her but not an egg, a little sausage. Oh, Eva was so ashamed. And the maid thought she was sick. Funny isn’t it. I take my leave with this dear Marianne, next time more from Anne Frank. P.S. Regards to Jaap. I like you. You get my meaning don’t you? |
|
| ‘Dear Phienny, Daddy has asked Mr. Kleiman for a diary and Bep for a potty. Eh, I completely forgot, that I used to write in print all the time, I was so deep in thought.’ 26 October 1942, version a, omitted from the Diary |
| Published in Het Achterhuis: De Dagboek van Anne Frank, 1947 | The original text, from Het Achterhuis: De Dagboeken van Anne Frank, 1986 |
|---|---|
|
Zaterdag, 3 October 1942 Lieve Kitty, Gisteren was er weer een botsing. Moeder heeft verschrikkelijk opgespeeld en al mijn zonden aan pappie verteld. Ze begon erg te huilen, ik natuurlijk ook en ik had al zo’n vreselijke hoofdpijn. Ik heb pappie eindelijk verteld, dat ik veel meer van hem houd dan van moeder, daar heeft hij op gezegd dat dat wel weer over zal gaan, maar dat geloof ik niet. Ik moet me met geweld dwingen tegenover haar kalm te blijven. Pappie wou dat ik, als moeder zich niet lekker voelt of hoofdpijn heeft, maar eens uit mijzelf moest aanbieden om iets voor haar te doen, maar dat doe ik niet. Ik leer vlijtig Frans en ben La belle Nivernaise aan het lezen. Je Anne. |
3 Oct. 1942. Beste Marianne, Ik heb al weer een paar dagen niet geschreven, maar er is intussen wel erg veel gebeurd. Gisteren hebben ze mij erg geplaagd omdat ik met mijnheer v. Pels samen op bed heb gelegen. Zo vroeg al, een schandaal!, en al dergelijke uitdrukkingen meer. Flauw natuurlijk. Ik zou nooit met mijnh. v. Pels willen slapen in de algemene betekenis natuurlijk. Vanochtend kwam Miep weer vertellen dat ze gisterenavond in Zuid weer huis aan huis Joden hebben weggehaald. Verschrikkelijk. Wie weet wie van onze kennissen er nog zijn. Een oude lamme vrouw zat bij Miep voor de deur want zij kon niet lopen en daar hebben die schoften een auto gehaald, daar moest dat arme mens in de kou voor de deur zitten (naar binnen mocht ze niet) en het schoot geweldig. Men kan het zich niet voorstellen hoe verschrikkelijk het is, ik ben maar wat blij, dat wij hier zijn. Gisteren was er weer een botsing en moeder heeft verschrikkelijk opgespeeld, zij heeft al mijn zonden aan papi verteld, en begon erg te huilen; ik natuurlijk ook, en ik had al zo’n verschrikkelijke hoofdpijn. Ik heb papi eindelijk verteld, dat ik veel meer van «hem» houdt, dan van moeder, daar heeft hij dan op gezegd, dat dat wel weer over zou gaan, maar dat geloof ik niet. Moeder kan ik nu eenmaal niet uitstaan, en ik moet me met geweld dwingen, haar niet altijd af te snauwen en kalm te blijven, ik zou haar wel zo in haar gezicht kunnen slaan, ik weet niet hoe het komt dat ik zo een verschrikkelijke antipathie tegen haar heb. Papa heeft gezegd dat als moeder zich niet lekker voelt of hoofdpijn heeft, maar eens van zelf moet aanbieden om iets voor haar te doen, maar dat doe ik niet want ik houd niet van haar, en dan voel ik dat ook niet. Bij vader zal ik het wel voelen, dat heb ik gemerkt bij zijn ziekte. Ik kan mij ook wel voorstellen dat moeder eens sterft, maar als papa eens doodgaat dat lijkt mij onoverkomelijk. Het is wel erg gemeen van mij, maar zo voel ik het. Ik hoop dat moeder «dit» en alles andere nooit zal lezen. Peter heeft nu weer iets aan zijn voet, die sul en ik merk best dat hij verliefd is. Gisteren heb ik de bonnen uit geknipt, dat is dan wel een leuk werkje. Aardappels schillen, doe ik nu ook vaak, maar pellen vind ik verschrikkelijk. Vandaag moet ik in het gebedboek lezen, ik begrijp niet dat moeder me daartoe wil dwingen, maar ik zal het maar doen voor haar plezier en vooral voor Pim. Moeder heeft net gezegd als wij thuis zouden zijn en daar zouden mogen blijven zouden we misschien baby Goslar op nemen, geweldig lijkt mij dat; maar ik denk we zouden haar niet meer laten gaan. Ik heb nu zo’n leuk boek «Eva’s jeugd» heet het. Daar dacht Eva dat kinderen zoals appels aan een boom groeien, en dat de ooievaar ze er af plukt als ze rijp zijn en ze aan de moeders brengt. Maar de poes van haar vriendinnetje heeft jongen gekregen en die komen uit de poes, nu dacht ze dat de poes, net als een kip eieren legt, en daarop gaat zitten broeden, en de moeders die een kindje krijgen gaan ook een paar dagen van te voren naar boven en een ei leggen om er dan op te broeden, als het kindje er dan is zijn de moeders nog wat zwak van het lange hurken. Eva wilde nu ook een kindje hebben en toen nam ze een wollen sjaal, en legde die op de grond, daar zou het ei dan in vallen en toen ging ze op haar hurken zitten drukken. Ze begon erbij te tokken maar er kwam geen ei. Eindelijk na heel lang zitten, kwam er iets uit maar geen ei, een worstje. O, Eva schaamde zich zo. En de meid dacht dat ze ziek was. Grappig hè. Ik schei ermee uit lieve Marianne, een volgende keer meer van Anne Frank. P.S. Groeten aan Jaap. Ik hou van jou. Je snapt me wel hè? |